Rosa Bach geb. Perl
ROSA BACH wurde in Kattowitz (Kattowice/Polen) am 25. April 1870 als ROSA PERL geboren. Sie war sehr zionistisch eingestellt und hatte großes Interesse an Palästina, das weiß ihr Neffe Dr. Yaacov Bach aus Tel Aviv über sie zu berichten. „Sie war ungewöhnlich begabt, besonders auch im Künstlerischen.“ ROSA BACH war die Frau des ältesten Bruders von Dr. Yaacov Bachs Vater, Emanuel (auch Immanuel) Bach. Er leitete die größte Spedition in Breslau.
ROSA und Emanuel BACH hatten vier Kinder. Oswald, der älteste Sohn, war ebenfalls Zionist und meldete sich freiwillig, um im Ersten Weltkrieg „gegen die Russen zu kämpfen, die für die Pogrome gegen Juden in Russland verantwortlich waren, er fiel in einer der ersten großen Schlachten des Ersten Weltkriegs bei Tannenberg 1914„. Der jüngste Sohn Helmut starb jung in Südafrika. „Die Tochter Marianne war eine hochbegabte Miniaturenmalerin. Sie war verheiratet mit einem Christen. Dieser ließ sich während der Nazi-Zeit von Marianne scheiden und lieferte sie so dem Terror aus.“ Marianne wurde in Auschwitz ermordet.
Die Tochter Eleonore (auch Elinor) Freund (*14. August 1897) wurde zusammen mit ihrem Mann Prof. Dr. Walter Freund und ihrer Mutter ROSA BACH am 22. Oktober 1940 verhaftet und in das Camp Gurs deportiert. 1936 waren die Freunds und ROSA BACH in der Hoffnung nach Freiburg geflohen, dort sicherer vor Pogromen zu sein. Diese Hoffnung trog sie. Eleonore Freund wurde „wahnsinnig, sie hielt das Schreckliche einfach nicht aus„, so Dr. Bach, und weiter:
Sie waren ganz assimilierte Juden, Eleonore war eine sehr schöne Frau, Schauspielerin und auch Krankenschwester gewesen. Für Prof. Dr. Walter Freund war sie die zweite Frau. Er war der Chef des ersten Säuglingskrankenhauses in Breslau. Er starb in Freiburg 1952. Sie hatten zwei Kinder, Gabriele und Andreas. Eleonore Freund kam in Frankreich in die ‚Irrenanstalt‘ St. Maurice. Sie starb geistig umnachtet im Landeskrankenhaus Emmendingen, wo sie seit 1953 leben musste.
ROSA BACH musste vom Tag der Ankunft im Camp de Gurs bis zum 19. Januar 1942 dort bleiben. Dann wurde sie in das nicht minder schreckliche Nebenlager Noé gebracht und von dort am 17. August 1943 entlassen. Vermutlich hing ihre Entlassung mit der psychischen Krankheit ihrer Tochter zusammen.
ROSA BACH starb 1952 in Paris.
ROSA BACH was born in Kattowitz (Katowice/Poland) on 25 April 1870 as ROSA PERL. She was very Zionist-minded and had a great interest in Palestine, her nephew Dr. Yaacov Bach from Tel Aviv knows to report about her. „She was unusually talented, especially in the arts.“ ROSA BACH was the wife of the eldest brother of Dr. Yaacov Bach’s father, Emanuel (also Immanuel) Bach. He ran the largest forwarding company in Breslau.
ROSA and Emanuel BACH had four children. Oswald, the eldest son, was also a Zionist and volunteered to fight in the First World War „against the Russians who were responsible for the pogroms against Jews in Russia, he fell in one of the first major battles of the First World War at Tannenberg in 1914„. The youngest son Helmut died young in South Africa. „The daughter Marianne was a highly talented miniature painter. She was married to a Christian. The latter divorced Marianne during the Nazi era, thus abandoning her to terror.“ Marianne was murdered in Auschwitz.
The daughter Eleonore (also Elinor) Freund (*14 August 1897) was arrested together with her husband Prof. Dr. Walter Freund and her mother ROSA BACH on October 22nd, 1940 and deported to Camp Gurs. In 1936, the Freunds and ROSA BACH had fled to Freiburg in the hope of being safer from pogroms there. This hope proved them wrong. Eleonore Freund became „insane, she simply could not stand the horror„, according to Dr. Bach, and further:
They were completely assimilated Jews, Eleonore had been a very beautiful woman, an actress, and also a nurse. For Prof. Dr. Walter Freund, she was the second wife. He was the head of the first infant hospital in Breslau. He died in Freiburg in 1952. They had two children, Gabriele and Andreas. Eleonore Freund was sent to the ‚madhouse‘ St. Maurice in France. She died mentally deranged in the Emmendingen state hospital, where she had to live since 1953.
ROSA BACH had to stay in the Camp de Gurs from the day of her arrival until January 19th, 1942. Then she was taken to the not less terrible subcamp Noé and released from there on August 17th, 1943. Presumably her release was related to her daughter’s mental illness.
ROSA BACH died in Paris in 1952.
רוזה באך נולדה בקטוביץ‘ (פולין) ב25 באפריל 1870 בתור רוזה פרל. דעתה הייתה ציונית מאוד והיא התעניינה מאוד בפלסטינה, כך מספר אחיינה, ד“ר יעקב באך מתל אביב. „היא הייתה כשרונית בצורה ייחודית, במיוחד בתחום האומנויות“. רוזה באך הייתה אישתו של אחיו הגדול של אבא של ד“ר יעקב באך, עמנואל באך. הוא ניהל את חברת המשלוחים הכי גדולה בורוצלב.
לרוזה ועמנואל באך היו ארבעה ילדים: אוסוואלד, הבן הבכור, היה ציוני גם הוא והתנדב ללחימה במלחמת העולם הראשונה מול הרוסים, שהיו אחראים לפוגרומים נגד היהודים ברוסיה. הוא נפל באחד מהקרבות העיקריים הראשונים של מלחמת העולם הראשונה בטננברג ב1914. הבן הצעיר הלמוט מת צעיר בדרום אפריקה. הבת מריאן הייתה ציירת מיניאטורה מוכשרת. היא נישאה לנוצרי, הוא התגרש ממנה תחת התקופה הנאצית, ובכך הפקיר אותה לזוועות. מריאן נרצחה באושוויץ.
בשנת 1936 ברחו משפחת פרוינד ורוזה באך לפרייבורג בתקווה להיות מוגנים מהפוגרומים. התקווה הזאת התנפצה כשבתה אלאונור פרוינד (נקראה גם אלינור) (14 באוגוסט 1897) נעצרה יחד עם בעלה פרופ‘ ד“ר וולטר פרויד ואמה רוזה באך ב22 באוקטובר 1940, וגורשו למחנה המעצר גירס. אלאונור פרוינד נהפכה ל“מטורפת, היא פשוט לא יכלה לעמוד באימה“, על פי ד“ר באך, ועוד:
„הם היו יהודים מתבוללים לחלוטין, אלאונור הייתה אישה יפה מאוד, שחקנית וגם אחות. בשביל פרופ‘ ד“ר וולטר פרוינד היא הייתה האישה השנייה. הוא היה המנהל של בית החולים הראשון לתינוקות בורוצלב. הוא מת בפרייבורג ב1952. היו להם שני ילדים: גבריאל ואנדראס. אלאונור פרוינד נשלחה למוסד לחולי נפש St. Maurice בצרפת. היא מתה מטורללת נפשית בבית החולים של מחוז אמנדינגן, שם היא חיה מאז 1953.
רוזה באך נאלצה להשאר במחנה המעבר גירס מיום הגעתה ועד 18 בינואר 1942, אז היא נלקחה אל מחנה המשנה Noé האכזרי לא פחות ושוחררה משם ב17 באוגוסט 1943. שחרורה היה קשור ככל הנראה אל החולי הנפשי של ביתה. רוזה באך מתה בפריז בשנת 1952.
РОЗА БАХ народилася в Каттовіці (Каттовіце / Польща) 25 квітня 1870 року як
РОЗА ПЕРЛ. Вона була дуже сіоністкою і мала великий інтерес до Палестини,
як її племінник доктор Яков Бах з Тель-Авіва, щоб про них доповісти.
„Вона була надзвичайно талановитою, особливо коли справа стосувалася мистецтва„. Роза Бах була дружиною доктора. Батько Яакова Баха, Емануель (також Іммануїл) Бах.
Він керував найбільшою експедиторською компанією у Вроцлаві.
У РОЗА та Емануеля БАХ мали четверо дітей. Освальд, старший син,
також був сіоністом і зголосився „боротися з росіянами, відповідальними за
погроми проти євреїв в Росії в Першій світовій війні. Він впав в одній з перших
великих битв Першої світової війни під Танненбергом в 1914 році“ .
Молодший син Гельмут помер молодим у Південній Африці.
„Дочка Маріанна була надзвичайно талановитою художницею.
Вона була одружена з християнином. Маріанна розлучилася в епоху
нацизму, що доставило її до терору„. Маріанну вбили в Освенцімі.
Дочка Елеонора (також Елінор) Фройнд (* 14 серпня 1897) разом зі
своїм чоловіком проф. Вальтером Фройндом та її матірю РОЗОЮ БАХ заарештовані
22 жовтня 1940 року та депортовані до концтабору Гурс. У 1936 р. Друзі і
РОЗА БАХ втекли до Фрайбурга в надії захиститися від тамтешніх погромів.
Надія не справдилася. Елеонора Фрейнд зійшла з розуму, вона просто не витримала
страшної речі, – сказала доктор. Бах і далі:
Вона була повністю асимільованою єврейкою, Елеонора була дуже красивою жінкою,
актрисою, а також медсестрою. Для проф. Вальтера Фройнда була другою дружиною.
Він був керівником першої лікарні для немовлят у Вроцлаві. Він помер у Фрайбурзі
в 1952 році. У них було двоє дітей – Габріеле та Андреас. Елеонору Фрейнд відправили
до „божевільного притулку“ у місті Сен-Моріс у Франції. Вона померла в психічному
розладі в державній лікарні Еммендінгена, де проживала з 1953 року.
РОЗА БАХ повинна була залишитися там з дня, коли вона прибула в табір Гурс і
до 19 січня 1942 року. Потім її відвезли до не менш страшного підтабору Ное і
відпустили звідти 17 серпня 1943 року. Імовірно, її звільнення було пов’язане з
психічною хворобою її дочки. РОЗА БАХ померла в Парижі в 1952 році.
ROSA BACH ble født i Kattowitz (Katowice / Polen) 25. april 1870 som ROSA PERL. Hun var veldig sionistisk og hadde stor interesse for Palestina, nevøen Dr. Yaacov Bach fra Tel Aviv vet om henne. „Hun var uvanlig talentfull, spesielt på det kunstneriske området.“ Rosa Bach var kona til den eldste broren til Dr. Yaacov Bachs far, Emanuel (også Immanuel) Bach. Han drev det største spedisjonsselskapet i Breslau. ROSA og Emanuel BACH hadde fire barn. Oswald, den eldste sønnen, var også en sionist og meldte seg frivillig i første verdenskrig „mot russerne som var ansvarlige for pogromene mot jødene i Russland, han falt i en av de første store slagene under første verdenskrig ved Tannenberg i 1914 . “ Den yngste sønnen Helmut døde ung i Sør-Afrika. „Datteren Marianne var en høyt talentfull miniatyrmaler. Hun var gift med en kristen. Sistnevnte skilte seg fra Marianne i nazitiden og leverte henne dermed til terror.“ Marianne ble myrdet i Auschwitz. Datteren Eleonore (også Elinor) Freund (* 14. august 1897) ble arrestert sammen med mannen Prof. Dr. Walter Freund og hennes mor ROSA BACH 22. oktober 1940 og ble deportert til Camp Gurs.
I 1936 hadde Freunds og ROSA BACH flyktet til Freiburg i håp om å være tryggere fra pogromer der. Dette håpet beviste dem feil. Eleonore Freund ble „sinnssyk, hun orket rett og slett ikke skrekken“, ifølge Dr. Bach, og videre: De var ganske assimilerte jøder, Eleonore hadde vært en veldig vakker kvinne, skuespillerinne og også sykepleier. For professor Dr. Walter Freund var hun andre kone. Han var sjef for det første spedbarnssykehuset i Breslau. Han døde i Freiburg i 1952 og de fikk to barn, Gabriele og Andreas. Eleonore Freund ble sendt til ‚galskapen‘ St. Maurice i Frankrike. Hun døde mentalt forstyrret på regionsykehuset Emmendingen, hvor hun måtte bo siden 1953. ROSA BACH måtte bo der fra ankomstdagen til Camp de Gurs til 19. januar 1942. Så ble hun ført til det ikke mindre forferdelige undercampen Noé og løslatt derfra 17. august 1943. Antagelig var hennes løslatelse relatert til datterens psykiske lidelse. ROSA BACH døde i Paris i 1952.
ROSA BACH est née à Katowice (Pologne) le 25 avril 1870 sous le nom de ROSA PERL. Elle était très sioniste et s’intéressait beaucoup à la Palestine, c’est ce que son neveu, le Dr Yaacov Bach de Tel Aviv, sait d’elle. „Elle était exceptionnellement douée, notamment dans le domaine artistique“. ROSA BACH était l’épouse du frère aîné du père du Dr Yaacov Bach, Emanuel (ou Emmanuel) Bach. Il était à la tête de la plus grande entreprise de transport de Breslau.
ROSA et Emanuel BACH avaient quatre enfants. Oswald, le fils aîné, était également sioniste et s’est porté volontaire pour combattre pendant la Première Guerre mondiale „contre les Russes, responsables des pogroms contre les Juifs en Russie, il est tombé dans l’une des premières grandes batailles de la Première Guerre mondiale à Tannenberg en 1914“. Le plus jeune fils, Helmut, est mort jeune en Afrique du Sud. „Sa fille Marianne était une peintre en miniature très douée. Elle était mariée à un chrétien. Celui-ci a divorcé de Marianne pendant la période nazie et l’a ainsi livrée à la terreur“. Marianne a été assassinée à Auschwitz.
La fille Eleonore (également Elinor) Freund (*14 août 1897) a été arrêtée le 22 octobre 1940 avec son mari, le professeur Dr. Walter Freund, et sa mère ROSA BACH, et déportée au camp de Gurs. En 1936, les Freund et ROSA BACH s’étaient réfugiés à Fribourg dans l’espoir d’y être plus à l’abri des pogroms. Cet espoir les trompa. Eleonore Freund est devenue „folle, elle ne supportait tout simplement pas l’horreur“, selon le Dr Bach, et encore :
Ils étaient des Juifs parfaitement assimilés, Eleonore avait été une très belle femme, une actrice et aussi une infirmière. Pour le professeur Walter Freund, elle était la deuxième femme. Il était le chef du premier hôpital pour nourrissons à Breslau. Il est mort à Fribourg en 1952 et ils ont eu deux enfants, Gabriele et Andreas. Eleonore Freund a été internée en France à l’asile d’aliénés de Saint-Maurice. Elle mourut mentalement dérangée à l’hôpital régional d’Emmendingen, où elle devait vivre depuis 1953.
ROSA BACH a dû rester au camp de Gurs du jour de son arrivée jusqu’au 19 janvier 1942. Elle a ensuite été transférée dans le non moins terrible camp annexe de Noé, d’où elle a été libérée le 17 août 1943. Sa libération était probablement liée à la maladie psychique de sa fille.
ROSA BACH est décédée à Paris en 1952.